این روزها با نزدیک شدن آغاز به کار مجلس دهم، برخی جریانهای سیاسی و فعالان رسانهای، موضوع ریاست مجلس را یک چالش و معضل ارزیابی میکنند که به نظر میرسد این نوع حرکت و نگاه به مدیریت مجلس برخلاف »اخلاق سیاسی« و »کارآمدی پارلمان«است. برخی تلاش دارند مجلس دهم را که پس از چند دوره توانسته ترکیب مختلفی از جریانهای گوناگون سیاسی را در خود جای دهد، ناخودآگاه وارد جریانی کنند که با اهداف تمام نمایندگان راهیافته به مجلس متفاوت است. به نظر میرسد تشکیل مجلسی قوی و کارآمد هدف اصلی تمام منتخبان مجلس دهم باشد. بنابراین هیچ مسالهای از جمله انتخاب رییس مجلس نباید به اهداف آن لطمه وارد کند.
در این راستا، برای تشکیل مجلس کارآمد، نخستین و مهمترین نکته، فراهم کردن زمینه لازم برای فعالیت قانونمند و کارآمد منتخبان ملت است. موضوعات حاشیهای عمدتا موضوعات اصلی را تحتالشعاع قرار میدهند. موضوعاتی که قبل از تشکیل مجلس جدید بتواند نمایندگان را از اهداف اصلی باز دارد، هرگز مورد اتفاق نظر هیچ یک از نمایندگان نبوده و نیست.
باید از همه سلایق و گروهها با تمام رویکردها بخواهیم که کدورتها و اختلافهای بیحاصل و بیریشه را کنار گذاشته تا بتوانیم در یک فضای دوستانه و برادرانه با یکدیگر کارهای بزرگ برای کشور و مردم انجام دهیم و برای رفع مشکلات مردم گام برداریم. باید به این باور برسیم که میتوان در مجلس دهم کارهای بزرگی انجام داد اما این امر در صورتی محقق میشود که همه با هم باشیم و دست یکدیگر را بگیریم و با همفکری و گفتوگوهای سازنده کارها را پیش ببریم.
نباید حرفهایمان برای هم تلخ، گزنده و توهین آمیز باشد. باید تصور دشمن بودن جناح مقابل از ذهنمان پاک شود. همه باید در فضای خانواده انقلاب بتوانیم با هم حرف بزنیم و نظرات مختلفی را مطرح کنیم. اختلاف سلیقه خوب است اما این اختلاف سلیقه نباید تبدیل به تخریب و سوءتفاهم شود. در مجلس دهم نباید به دنبال بهانهگیری، کارشکنی و استفاده از ادبیات تند و افراطی باشیم...
بلکه باید بر اصل تعامل مثبت حرکت کنیم. نکته دوم، تشکیل فراکسیونهای کارآمدی است که براساس تفکرات و سلایق سیاسی پدید خواهد آمد. علاقه و اشتیاق ما بر این بود که اصلاحطلبان، اعتدالگرایان، مستقلها و حتی اصولگرایان معتدل و میانهرو باهم چتر بلندی بردارند و فراکسیونی تحت عنوان امید یا هر مشخصه دیگری تشکیل دهند. در واقع آرزو داشتیم فراکسیون بزرگ ٢٥٠نفرهای داشته باشیم که یکی از اقدامات اولیه آن انتخاب رییس قوه مقننه باشد و در این میان فرقی هم بین علی لاریجانی و محمدرضا عارف وجود نداشت. اما با وجود اینکه در روز شنبه جلسات دو فراکسیون اصولگرایان و امید برگزار شد، تحقق این آرزو با ابهام مواجه شد، هرچند هنوز هم دیر نیست؛ در این راستا نا امید نخواهیم بود و باید به دنبال تحقق این موضوع باشیم.
با همه این اتفاقات، صحبتها و اظهارنظرهای مطرح شده در رابطه با انتخاب رییس مجلس دهم و اینکه برخی از چهرههای سیاسی معتقدند بزرگترین درگیری مجلس دهم انتخاب رییس مجلس است را اصلا قبول ندارم. چرا که انتخاب رییس مجلس یکی از کارهای اولیه منتخبان مردم است و همه هم و غم نمایندگان نخواهد بود. ما باید به سرعت از مرحله انتخاب رییس مجلس عبور کنیم و برنامههای خود را در تشکیل فراکسیون قرار دهیم.
در فراکسیون امید دنبال این هستیم که محمدرضا عارف را به عنوان کاندیدای ریاست معرفی کنیم و در نهایت این فراکسیون است که راجع به رییس و هیات رییسه و دیگر موضوعات مهم تصمیمگیری خواهد کرد. قطعا این وضعیت در فراکسیون دوستان اصولگرا نیز وجود دارد. تمام تلاش ما نمایندگان این است که »تعدد کاندیدا« به هیچوجه تبدیل به یک پایه اختلاف نشود بلکه پایههای دوستی را تحکم بخشد، چرا که ما کارهای سنگینی در مجلس دهم از جمله برنامه ششم توسعه در پیش داریم و باید انرژی خود را برای انجام آن کارها حفظ کنیم. نباید موضوع رییس مجلس سوءتفاهم و کدورت در فضای مجلس دهم ایجاد کند. بهطور قطع دو فراکسیون امید و اصولگرایان در کنار هم و باهم رقابت خواهند کرد، آن هم رقابتی مثبت و سازنده.(نیوزهاب سیاسی)