یک روانشناس علوم تربیتی گفت: داشتن تفریحات مشترک و گفت‌وگو در خانواده و صحبت در موضوعات اجتماعی به طوری که دانش‌آموز اجازه نقد داشته باشد و نقد او را با احترام تحلیل کنیم، بسیار مهم است.
یک روانشناس علوم تربیتی گفت: داشتن تفریحات مشترک و گفت‌وگو در خانواده و صحبت در موضوعات اجتماعی به طوری که دانش‌آموز اجازه نقد داشته باشد و نقد او را با احترام تحلیل کنیم، بسیار مهم است.
لیدا فلاح روانشناس علوم تربیتی در گفت‌وگو با فارس در پاسخ به این پرسش که «راه ارتباط با دانش‌آموزان با وجود ابزارهای ارتباطی جدید چیست؟»، اظهار داشت: آنقدر باید جاذبه‌های ارتباطی والدین یا کادر مدرسه با دانش‌آموزان زیاد باشد که وقتی شرایط تغذیه فکری توسط رسانه‌های مجازی فراهم است، دانش‌آموزان به سمت محرک‌های صحیح جذب شوند.
وی با طرح این پرسش که «با این شرایط در مقابل رسانه‌های مجازی چه جاذبه‌هایی داریم؟»، گفت: ما با باید و نبایدها دانش‌آموزان را نصیحت می‌کنیم و می‌خواهیم آنها را در قالب‌های خاص قرار دهیم یعنی از حربه‌های ترس چنان استفاده می‌کنیم که متأسفانه بُرد زیادی ندارد و دانش‌آموزان به‌زودی آنها را کنار می‌گذارند و به سراغ چیزی می‌روند که درونیات آنها را تأمین می‌کند.
فلاح با بیان اینکه یکی از مهمترین نکات که جای آن کمرنگ است، ارتباط زیبایی است که والدین می‌توانند با نوجوانان خود ایجاد کرده و با هم تفریح و گفت‌وگو داشته باشند، افزود: در یک ارتباط خوب، یک نوجوان فرصت دارد که خود ابرازی کند و وقتی صحبت می‌کند به جای غلط‌گیری و حذف، به او فرصت دهیم و بگوییم چه خوب است که شما چنین نکاتی را می‌بینید.
این روانشناس علوم تربیتی یادآور شد: دانش‌آموز در نوجوانی شروع به فیلسوف شدن می‌کند و تفکر انتزاعی در او شروع می‌شود و اگر از سوی والدین تشویق شود این منبع احترام را خوب نگهداری می‌کند.
وی تأکید کرد: داشتن تفریحات مشترک و گفت‌وگو در خانواده و صحبت در موضوعات اجتماعی به طوری که دانش‌آموز اجازه نقد داشته باشد و نقد او را با احترام تحلیل کنیم، بسیار مهم است.
فلاح با بیان اینکه نمی‌توانیم جلوی دانش‌آموزان را بگیریم تا از ابزارها و شبکه‌های اجتماعی استفاده نکنند؛ چرا که آنها می‌خواهند در اجتماع حضور پیدا کنند، گفت: دانش‌آموز در سن هویت‌یابی است و می‌خواهد بگوید «من کیستم».
این روانشناس علوم تربیتی تصریح کرد: دانش‌آموز می‌گوید «من کسی هستم که به جامعه تعلق دارم و جامعه بنده را تأیید می‌کند و هویتش شکل می‌گیرد»؛ به‌جای اینکه جلوی افراد را بگیریم تا جذب این شبکه‌ها نشوند، فرزندمان را در فضای ارتباطی تغذیه کنیم تا بتواند در این محیط‌ها شناخت پیدا کرده و تحلیل کند و فقط دریافت کننده اطلاعات نباشد و بتواند سوال مطرح کند.
وی اضافه کرد: متأسفانه سن شناسنامه‌ای دانش‌آموزان بالا می‌رود اما از لحاظ عقلانی و تفکر هنوز برنامه خاصی در مغزشان تعریف نشده است که در راستای رشد فکری خود تغذیه کنند و در کانال‌هایی عضوی می‌شوند که لذت لحظه‌ای دارد و می‌تواند هیجاناتی در آنها ایجاد کند تا این هیجانات را با دوستان خود در میان گذاشته و خود را مطرح کنند.
فلاح با اشاره به اینکه یکی از مشکلات والدین این است که خود با رسانه‌های مجازی کار نمی‌کنند و آشنایی زیادی ندارند، گفت: مشکل دیگر آنها این است که نمی‌توانند تحلیل کنند فرزندشان با ذهن خالی به جامعه می‌رود و دوستانش به او خط فکری می‌دهند یعنی باید پدر و مادر مطالعه داشته باشند و اگر فیلمی را می‌بینند بتوانند آن را نقد و تحلیل کنند تا فرزندان بتوانند با آمادگی با محرک‌های اجتماعی روبه‌رو شده و همه را تأیید نکنند.
این روانشناس علوم تربیتی ادامه داد: وقتی عزت نفس و حس ارزشمندی پایین است ما به سمت هر چیزی می‌رویم تا به واسطه آن بتوانیم مورد تأیید و توجه دیگران قرار گیریم.
نظر شما
