محمد بشارتی اظهار کرد: همان طور که تجربه دیگر کشورها نیز به خوبی نشان می دهد وقتی شرکتهای داخلی توان سرمایه گذاری گسترده در حوزهای را ندارند، میتوان از کمک خارجی ها استفاده کرد. برای مثال کشور یونان که با مشکلات اقتصادی گستردهای روبه رو بود، مجوز ورود ایرلاینهای اروپایی و پرواز در داخل خاک آن کشور را صادر کرد تا بار دیگر ناوگان هوایی این کشور موقعیتی مناسب پیدا کند.
وی ادامه داد: ما با استفاده از این روش هم سن ناوگانمان را کاهش میدهیم و هم میتوانیم با بهره گیری زمان خریداری شده، در قالب برنامهای چند ساله هواپیماها را به شرکتهای ایرانی برسانیم. این نوع سرمایه گذاری مانند سرمایهگذاری در عرصههای زیربنایی است که سرمایه گذار پس از چند سال بهره برداری را به میزبان واگذار میکند و ما میتوانیم همین روش را درباره ورود ناوگان جدید به کار بندیم.
این کارشناس به مشکلات و محدودیتهای جدی ایرلاینهای داخلی در استفاده از فضای پسا برجام اشاره کرد و گفت: وقتی ایرلاینها توان پرداخت بدهیهایشان به شرکت فرودگاهها را ندارند نمیتوان انتظار داشت در بازاری که هر هواپیمای جدید بیش از چند ده میلیون دلار ارزش دارد کاری از پیش برود.
بشارتی افزود: از این رو یا باید دولت با استفاده از کمکهای مستقیم و تسهیلات بانکی جور ایرلاینها را کشیده و هزینه مربوط به خرید هواپیما را تامین کند یا مجوز ورود ایرلاینهایی که پول و هواپیما را آورده و به نفع اقتصاد حمل و نقل کشور فعالیت میکنند را صادر کند.
وی به شدت با وارد کردن هواپیماهای دست دوم و کار کرده در دوران لغو تحریمها مخالفت کرد و ادامه داد: وقتی پس از سالها این امکان به وجود آمده که ایران با شرکتهایی چون بویینگ و ایرباس مذاکره کند قطعا ما جز خرید محصولات جدید نباید به چیز دیگری فکر کنیم. این در حالی است که هنوز برخی ایرلاینهای ما تلاش می کنند هواپیماهای مسن وارد کنند.
این کارشناس خاطرنشان کرد: حفظ امنیت پرواز یکی از اصلیترین شاخصهایی است که ما تنها میتوانیم آن را با وارد کردن هواپیماهای نوساز تضمین کنیم. از این رو باید این تصمیم عملیاتی گرفته شود که یا حمایتهای همهجانبه از ایرلاینها صورت گیرد و یا با صدور مجوزهای لازم کار برای استفاده از توان خارجیها تسهیل شود.