بررسی بیمه عمر و زندگی چند شرکت برتر صنعت بیمه ایران در سال 1403 نشان می‌دهد که این رشته همچنان مورد توجه بازیگران اصلی این صنعت نبوده و رشد قابل توجهی نسبت به سال قبل نداشته و وضعیت بر همان منوال قدیم بوده است.
به گزارش بانکداری ایرانی، پنج شرکت بزرگ بیمه‌گری خصوصی ایران یعنی بیمه آسیا، بیمه البرز، بیمه دانا ، بیمه پاسارگاد و بیمه پارسیان در مجموع 196 هزار میلیارد ریال حق بیمه عمر و زندگی فروختند و برای ان حدود 65 هزار میلیارد ریال هم خسارت دادند.
در مجموع نسبت خسارت این رشته حدود 40 درصد بوده و تنها بیمه دانا در این دوره خسارت زیادی پرداخت کرده است.
بر اساس این گزارش بیمه آسیا دارای نسبت خسارت 22 درصدی، بیمه البرز دارای خسارت 22 درصدی، بیمه دانا خسارت 79 درصد ، بیمه پاسارگاد خسارت 29 درصد و بیمه پارسیان خسارت 52 درصدی را در رشته بیمه عمر و زندگی ثبت کردند.
این وضعیت در حقیقت گویای ان است که شرکتهای بزرگ بیمه همچنان سرگرم بیمه درمان و شخص ثالث هستند. به عنوان مثال 54 درصد از کل حق بیمه تولیدی بیمه آسیا ، 58 درصد از پورتفوی بیمه البرز 75 درصد از پورتفوی بیمه دانا و 65 درصد از پورتفوی بیمه پارسیان به بیمه درمان و شخص ثالث اختصاص داشت. بیمه پاسارگاد با پورتفوی 30 درصدی به سراغ بیمه درمان و شخص ثالث رفته است.
این در حالی است که نسبت خسارت بیمه درمان و شخص ثالث بسیار بالاتر از بیمه عمر و زندگی است اما به دلیل جذب نقدینگی و همچنین بخشی هم به خاطر اجباری بودن شخص ثالث این وضعیت بوجود امده است.
در سال گذشته 63 درصد از کل خسارت بیمه آسیا، 69 درصد از کل خسارت بیمه البرز، 79 درصد از کل خسارت بیمه دانا، 49 درصد از کل خسارت بیمه پاسارگاد و 75 درصد از کل خسارت بیمه پارسیان بابت دو رشته بیمه درمان و شخص ثالث به بیمه گذاران پرداخت شده است.
حقیقت این است که بیمه شخص ثالث و درمان برای شرکتهای بزرگ جز دردسر چیزی نداشته ولی همچنان این شرکت‌ها به سراغ این دو رشته رفته و روی ان تمرکز دارند. در حالی که با کمی تمرکز بیشتر روی بیمه های عمر و زندگی توان جذب نقدینگی بیشتر و همچنین پرداخت خسارت کمتر را دارند.
یکی از دلایل بالاتر بودن نسبت خسارت این شرکت ها هم همان دو رشته شخص ثالث و درمان است. هرچه شرکت‌ها روی بیمه عمر تمرکز بیشتری دارند، نسبت خسارت پایین تری دارند . در حقیقت به دلیل بالا بودن سهم دو رشته در پورتفوی این شرکت ها ، طبیعی است که نسبت خسارت کل ر تحت تاثیر قرارداده و در نهایت سوداوری شرکتهای بزرگ را کمتر کنند.
