سال‌هاست که خرده‌‌‌فروش‌ها نسبت به کارمزدی که شرکت‌های ویزا و مسترکارت برای پذیرش کارت‌‌‌های اعتباری و کارت‌‌‌های بدهی از آنها میگیرند، اعتراض دارند. طرح «پرداخت از طریق بانک» آخرین تلاش برای دور زدن این کارمزدهاست که به افراد امکان می‌دهد پرداخت‌‌‌ها را به طور مستقیم از حساب بانکی خود انجام دهند.
شرکت مشاوره خدمات مالی سیونیک (Sionic) با شرکت MX که تکنولوژی مالی را به حساب‌‌‌های بانکی کاربران متصل می‌کند، و خدمات ابری گوگل، وارد مشارکت شده تا پرداخت از طریق بانک‌ها در آمریکا را تسهیل کنند. این محصول به فروشنده‌‌‌ها امکان می‌دهد کارمزد پذیرش کارت اعتباری را که از یک تا ۳درصد است، نپردازند. موفقیت آن در آمریکا، به این بستگی دارد که شرکت‌های خرده‌‌‌فروشی بتوانند مصرف‌کنندگان را به تغییر رویکرد از استفاده گسترده کارت‌‌‌های اعتباری یا کارت‌‌‌های بدهی، تشویق کنند. ارائه جوایز یا تخفیف‌‌‌های خرید، می‌تواند از جمله این مشوق‌‌‌ها باشد.
سیستم پرداخت از طریق بانک، در خارج از آمریکا و به‌‌‌ویژه در آسیا و اروپا متداول است، اما تاکنون در بازار آمریکا که ۸۴درصد بزرگسالان حداقل یک کارت اعتباری دارند، رواج پیدا نکرده است. شبکه‌‌‌های کارتی به دلیل استفاده گسترده از کارت‌‌‌های اعتباری و بدهی در آمریکا، با موشکافی جدی مواجه شده‌‌‌اند، چون کارمزد مبادله - یعنی رقمی که برای پوشش هزینه انجام تراکنش دریافت می‌شود - روند افزایشی داشته است. در سال ۲۰۲۱ فروشنده‌‌‌ها در مجموع ۵/ ۷۷میلیارد دلار کارمزد کارت‌‌‌های اعتباری را پرداخت کردند که این مبلغ بین بانک‌های صادرکننده و شبکه‌‌‌های کارتی تقسیم می‌شود. طبق گزارش وال‌استریت ژورنال، در ماه مارس، ویزا و مسترکارت مبلغ این کارمزدها را افزایش دادند. ران هرمن، مدیرعامل و بنیان‌گذار سیونیک، می‌‌‌گوید: «ما می‌‌‌خواهیم کاری کنیم به جای اینکه کنترل رابطه فروشنده-مشتری در دست این کارت‌‌‌های اعتباری هزینه‌‌‌بر باشد، خود تاجرها آن را کنترل کنند.»
مشتری می‌تواند از گزینه «پرداخت از طریق بانک» سیونیک به نام ULink با اسکن کردن یک QR کد در محل، استفاده کند. این گزینه با یک دکمه در اپلیکیشن‌‌‌های موبایل بانک مشتری هم کار می‌کند. از لحاظ امنیتی هم، فروشنده هیچ‌گاه نمی‌تواند اطلاعات حساب مشتری را ببیند، چون مشتری کارت بدهی ارائه نکرده و فقط ژتون در اختیار فروشنده می‌‌‌گذارد.
با ULink ، تکنولوژی شرکت MX تایید می‌کند که مانده حساب مشتری برای انجام معامله کافی است و معامله ظرف چند ثانیه صورت می‌گیرد. به این ترتیب، نه بازرگان در دریافت پول خودش با ریسک مواجه است و نه مشتری بیش از موجودی حسابش خرج می‌کند. اما به محض انجام معامله، تغییر شرایط آن کمی سخت است. مثلا اگر مصرف‌کننده یک سفارش آنلاین داشته باشد و آن سفارش هیچ‌گاه به دستش نرسد، یا باید خودش این مساله را با فروشنده حل کند یا از بانک درخواست کند که پولش را پس بدهد.
این در حالی است که شبکه‌‌‌های کارتی، تجربه بیشتری در مدیریت فساد و حفاظت از منافع مشتری دارند و بانک‌ها را مجبور می‌کنند از صاحبان کارت در صورت بروز مشکل در معامله پشتیبانی کنند. بنابراین، فروشنده‌‌‌هایی که می‌‌‌خواهند مشتریان از سیستم پرداخت از طریق بانک استفاده کنند، باید هر چه سریع‌‌‌تر به فکر حل این مشکلات باشند؛ درست مثل کاری که آمازون با سیاست‌های پس دادن پول مشتری انجام داده و وفاداری مشتریان را جلب کرده است.
