هوشمندسازی رویکردی است که صنعت بیمه به کمک آن، می تواند به خوبی از مشکلات و محدودیت های موجود عبور کند.
به گزارش بانکداری ایرانی به نقل از روابط‌عمومی بیمه کوثر، رئیس پژوهشکده بیمه در هشتمین همایش مدیریت ریسک و بیمه با تاکید بر اینکه همه صنایع جهان در حال حرکت به سمت هوشمندسازی و تحول دیجیتال هستند، خاطرنشان کرد: خوشبختانه در چند سال اخیر حرکت صنعت بیمه کشور نیز در این زمینه مناسب بوده و برگزاری دو همایش بیمه و توسعه در سه سال اخیر با محوریت تحول دیجیتال و هوشمندسازی نشان از این حرکت و نگاه و درک دوراندیشانه صنعت دارد.
حمید کردبچه هوشمندسازی را محصول تجربی تحول دیجیتال دانست و گفت: تحقق آن در سه سطح محصولات هوشمند، فرایندهای هوشمند کسب‌و‌کار یا هوش تجاری و در نهایت شکل‌گیری شرکت هوشمند که متمرکز بر فناوری‌های نوین در همه ابعاد نیروی انسانی، فرایندی و مدیریتی و محصولات هوشمند است، انجام می‌شود.
وی با بیان اینکه اگرچه اهداف برنامه ششم در بخش بیمه حاصل نشده، اما این بیشتر ناشی از هدف‌گذاری بلندپروازانه و غیر واقع‌گرایانه و همچنین شرایط اقتصاد کشور بوده است، افزود: بر اساس این، با توجه به درآمد سرانه کشور که در وضعیت خوبی قرار ندارد و رابطه‌ای که ضریب نفوذ بیمه با درآمد سرانه و قدرت خرید جامعه و طبقه متوسط دارد در مجموع در مقایسه با وضعیت کشور و همچنین ضریب نفوذ کشورهای مشابه، می‌توان گفت عملکرد صنعت بیمه قابل قبول بوده که متوسط سالانه رشد هفت درصدی ضریب نفوذ در طول یک دهه گذشته دلیل دیگری بر این نکته است. اما این عملکرد، به معنای نبود مشکلات و محدودیت‌ها در صنعت بیمه نیست.
رییس پژوهشکده بیمه تصریح کرد: ضریب خسارت بالا، رضایت پایین مشتریان، عملکرد ضعیف در بیمه زندگی، بهره‌وری و کارایی اقتصادی پایین، تقلب و گستردگی آن، ضعف در استفاده از داده‌ها و گزارش‌گیری و ضعف در مدیریت شبکه فروش بخشی از مشکلاتی هستند که صنعت بیمه با آن مواجه است. در برخورد با این مسایل توجه به رویکرد هوشمندسازی به جای رویکردهای متعارف، می‌تواند مسیری مناسب برای عبور سریع‌تر و موفق‌تر از این مشکلات و محدودیت‌ها باشد.
کردبچه گفت: ضریب خسارت بالای 80 درصد در صنعت بیمه در سال 1399 که در رشته مهم شخص ثالت حدود 110 درصد بوده است و پیش‌بینی می‌شود همین وضعیت در رشته درمان تکمیلی به زودی اتفاق افتد، از جمله مهم‌ترین مشکلات صنعت بیمه است که عموما یا به سبب کژگزینی، به عبارتی نبود ارزیابی دقیق ریسک و ارائه نرخ نامناسب، یا به دلیل کژمنشی، به بیانی رفتار مخاطره‌آمیز بیمه‌گذاران به سبب برخورداری از بیمه است.
وی با اشاره به اینکه استفاد از رویکرد برازش یا پیش‌بینی (predictive) که مبتنی بر استفاده از همه اطلاعات در برازش ریسک است، به جای رویکرد اکچوئری پایه که فقط مبتنی بر داده‌های جمعیتی و تاریخی است، امکان کاهش مشکل کژمنشی را فراهم می‌کند، افزود: این رویکر مبتنی بر هوش مصنوعی و مدل‌های آن است که بدون آن‌ها چنین امکانی فراهم نمی‌شود. همچنین استفاده از فناوری‌های نوین مانند فناوری‌های ضبط و رصد مخاطرات در رفتار بیمه‌گذاران که نظارت بر رفتار آن‌ها را ارتقا می‌دهد و همچنین می‌تواند آن‌ها را از مخاطرات مطلع کند، مانند هوشمندسازی بیمه‌های خودرو یا فناوری‌های پوشیدنی در درمان یا اینترنت اشیا برای بیمه‌های آتش‌سوزی، می‌توانند در کاهش خسارات موثر باشند.
رئیس پژوهشکده بیمه تقلب و تخلف را معضل دیگر بیمه در جهان و کشور دانست و خاطرنشان کرد: بر اساس گزارش‌های مختلف در رشته خودرو، درمان و مسئولیت، تقلب بعضا در جهان تا 20 درصد خسارات را شامل می‌شود. به عنوان مثال در سال 2020 حجم آن فقط در آمریکا حدود 80 میلیارد دلار بوده است. استفاده از الگوریتم‌های کشف تخلف و تقلب با کمک هوش مصنوعی و کلان داده، ابزار مناسبی برای عبور صنعت بیمه از این مشکل یا کاهش قابل توجه آن است.
کردبچه افزود: پایین بودن رضایت مشتریان به عنوان مهم‌ترین سرمایه صنعت بیمه، معضل دیگری است که دلیل آن روال سنتی و بسیار طولانی ارزیابی خسارت و نحوه پرداخت است. این روال می‌تواند با کاربرد فناوری‌های مدرن به شدت متحول شود. به عنوان مثال، استفاده از بیمه‌های پارامتریک در بستر فناوری بلاک‌چین، امکان پرداخت خسارت بلادرنگ را فراهم می‌کند. همچنین استفاده از فناوری‌های مدرن در بیمه خودرو و درمان می‌تواند به شدت سرعت ارزیابی خسارت را ارتقا دهد. چنین نتایجی تاثیر شگرفی بر رضایت مشتری و نگاه مثبت جامعه به صنعت بیمه خواهد داشت.
وی در پایان صحبت‌های خود اظهار کرد: ورود و توجه به هوشمندسازی، تنها کاهش مشکلات را به دنبال ندارد، بلکه می‌تواند فرصت‌های جدیدی را نیز فراهم کند. صنعت بیمه به عنوان یک صنعت غنی از داده همیشه در ذخیره‌سازی و بهره‌گیری از داده‌ها مشکلات جدی داشته است. کاربرد فناوری‌های نوین نه تنها صنعت را توانمند برای عبور از این محدویت می‌کند، بلکه امکان بهره‌گیری از داده‌های بیرونی که یا به‌طور سنتی تولید می‌شوند، مانند داده‌های هواشناسی یا محصول اینترنت اشیا و فناوری‌های نوین هستند را فراهم می‌کند. در این صورت، با استفاده از این داده‌ها شرکت‌های بیمه نه تنها می‌توانند به بیمه‌گذاران خود در مناطق مختلف هشدار بدهند بلکه همچنین با استفاده از این داده‌ها می‌توانند در محصولات موجود پوشش‌های جدیدی را پیشنهاد دهند یا به طراحی محصولات جدید فکر کنند.
