یک ایرانی مقیم ژاپن در یادداشتی از تجربیاتش پس از بلایای طبیعی در این کشور نوشته است.
این هموطن که در ژاپن زندگی می‌کند در روزنامه شهروند نوشت: یک جایی خوندم هیچ سرزمینی به اندازه ژاپن به مردم خودش خیانت نکرده و ناسازگار نبوده. من برای مثال یک سال اخیر منطقه خودمون (کانسای) رو می‌نویسم.
سال گذشته اوایل خرداد با یک زلزله بسیار مهیب و طولانی بیدار شدیم. اینجا هر هفته زلزله‌های خفیف هست ولی اون شدید بود؛ بر اثر اون زلزله بیش از دو شبانه‌روز برق و گاز مناطق مختلف کیوتو و اوساکا قطع بود.
قطارها همه متوقف شدند و شهر اساسی به هم ریخت. یک ماه نگذشته، سیل اتفاق افتاد و یک هفته تمام بارون بارید. ما در شمال کیوتو زندگی می‌کردیم و چند قدمی یه رودخونه. خیابون‌ها به شکل محسوس خلوت شد و هیچ‌کس بیرون نمیومد. شاهد تخریب ساختمان‌های کنار رودخونه بودم اما خرابی اصلی در مناطق پایین‌دست و اوساکا اتفاق افتاد.
خاک ژاپن حاصلخیز نیست و مردم اونجا مجبورند همه چیز رو در گلخونه پرورش بِدن. این سیل بسیاری از گلخانه‌ها رو از بین برد و قیمت میوه و سبزیجات جهش عجیبی داشت.
دوباره به فاصله دو سه هفته، شدیدترین طوفان سال رخ داد و خرابی‌ها رو چند برابر کرد. بخش‌های مختلف فرودگاه بین‌المللی کانسای بین یک هفته تا دو ماه تعطیل شدند. سرعت بازسازی خیابون‌ها، اتوبان‌ها و تسهیلات عمومی در ژاپن بسیار بالاست اما این اصلاً در مورد خانه‌ها و مناطق خصوصی صدق نمی‌کنه. صاحبان املاک خصوصی گاهی باید چند ماه تا دو سال توی نوبت بمونن تا تسهیلات بازسازی دریافت کنن.
خودم در اوساکا دیدم خونه‌هایی رو که اول قربانی زلزله و بعد سیل و طوفان شده بودن، ٦ ماه بعد هنوز سقفشون پلاستیک کشیده بود و آماده سکونت نبود. ژاپن کارگر شهرداری و رفتگر نداره و اگر محل شما بر اثر سیل و زلزله و طوفان و… کثیف بشه یا باید خودتون تمیز کنید یا توی نوبت باشین تا از شهرداری بیان؛ مثلاً مجتمع ما یک ماه و نیم توی نوبت بود تا بیان و درخت‌ها رو جمع کنن. نکته اصلی صبر و رفتار منطقی ژاپنی‌هاست. اینجا از انتقاد و هیاهو خبری نیست، بلایای طبیعی رو کاملاً طبیعی میدونن و سعی می‌کنن مدیریتش کنن.
اینجا هم بلای طبیعی کشته و خسارت ایجاد می‌کنه ولی رفتار مردم در مقابل محیط زیست، کاملاً احترام‌آمیزه. مردم ژاپن هرگز تصاویر کشته‌ها و خرابی‌ها رو منتشر نمی‌کنن؛ حتی بدون حضور نیروهای کمکی و دولتی، در همون لحظات اولیه، نظم و مدیریت بین خود مردم ایجاد میشه و همه صبورانه و به دور از هیجان منتظر آرام‌شدن اوضاع باقی میمونن؛ اینها چیزهایی بود که خودم شاهدش بودم.
نظر شما
