لواسانی در اینستاگرام نوشت:در گیر و دارِ هیاهوی جشنواره و بی عدالتیها و زخمها و نارفیقیها و تهمتها و ناراحتیهای همیشگی زندگیم بودم که پنجشنبه، ناگهان صدام کردند!
صدا زدند که یادم باشه، هرگز منو رها نمیکنند...
صدا زدند که یادم باشه وسط همه نامردیها، مردانی هستند که زندگی من همیشه به نگاهشون گره خورده!
من به این نگاه، میبالم... من به این نگاه زنده ام، من به این نگاه امید بسته ام...
پنجشنبه ظهر، بی هیچ قرار قبلی، مراسم ساده و نورانی تقدیر از خانوادههای شهدا رو در جمع نازنینشون اجرا کردم و رییس معراج الشهدا غافلگیرم کردند و این قمقمه رو که در تفحص، کنار پیکر مقدس یک شهید پیدا شده و مقداری از اون خاک مطهر رو به من از طرف خانوادههای شهدا هدیه دادند.
با تمام قلبم میگم که این هدیه و اون نگاهِ پر مهر مادران و پدران شهدا و دعای خیرشون که میگفتند هر بار در تلویزیون از شهدا حرف میزنم، برام دعا میکنند، اعتبارش از هر جایزه و تقدیر دنیایی، بالاتر و بیشتره... زندگیم رو با این دعاها بیمه کردم...
من با تمام وجودم به این شهدا و خانواده هاشون مدیونم، تا هستم و خواهم بود...
تکمله: آنچه که ارادت دارم به شهدا از پسِ خاطرات زخمهای شیمیایی دایی عزیزم و ترکشهای بدن پدربزرگم میاد، برای سلامتیشون و آرامش زندگیشون، لطفا دعا کنید.