فرا رسیدن سالروز تولد حضرت زینب(س) و روز پرستار را به تک‌تک پرستاران شریف این دیار تبریک می‌گویم. علاقه‌مندم در این فرصت به جای تعارف‌های مرسوم، نگاهی کوتاه بیندازم به دغدغه‌های اصلی جامعه پرستاری کشور.
بانكداري ايراني -فرا رسیدن سالروز تولد حضرت زینب(س) و روز پرستار را به تک‌تک پرستاران شریف این دیار تبریک می‌گویم. علاقه‌مندم در این فرصت به جای تعارف‌های مرسوم، نگاهی کوتاه بیندازم به دغدغه‌های اصلی جامعه پرستاری کشور.
روزنامه اعتماد در ستون جامعه به قلم فاطمه سعیدی، آورده است: روشن است که پرستاران بخش مهمی از نیروی انسانی تشکیل‌دهنده نظام بهداشت و درمان هر جامعه‌ای هستند. در ایران نیز به گواه مراجع تخصصی جامعه پرستاری ایران جزو گروه‌های شغلی توانمند و دارای بلوغ تخصصی به شمار می‌روند. با این وجود، همگام با بلوغ حرفه‌ای و تربیت نیروهای کارآزموده در مراکز دانشگاهی، نظام حرفه‌ای و اشتغال پرستاران به اندازه کافی پاسخگوی نیازهای آنها نبوده و نیست. البته نباید اقدامات مثبت سازمان نظام پرستاری، وزارت بهداشت و مجلس را در سال‌های گذشته نادیده گرفت.
اما روشن است که این اقدامات کافی نبوده است. مواردی چون: کمبود پرستار در مراکز درمانی دولتی، نسبت نامتوازن ساعات فعالیت پرستاران با پرداخت دستمزد و کارانه پرستاران، ساعات زیاد کار پرستاران و مواردی از این دست از جمله چالش‌های مهم این حوزه محسوب می‌شوند. در عین حال تضادهای شکل گرفته شغلی میان جامعه پرستاری و سایر گروه‌های شغلی در بخش درمان گاهی اوقات موجب هدر رفتن سرمایه‌های اجتماعی نظام سلامت و ایجاد تنش‌های ناخواسته‌ای شده که پیامدهای مطلوبی در فضای حرفه‌ای بر جا نگذاشته و نمی‌گذارد.
اما برای رفع این چالش‌ها چه می‌توان کرد؟ مسلما یک شبه و با یک دستور نمی‌توان این چالش‌ها را از پیش رو برداشت. اما به هر روی باید با هم افزایی میان مجلس در مقام قانونگذار، سازمان نظام پرستاری در مقام تشکیلات صنفی و دولت به عنوان قوه اجرایی به فکر گشوده شدن راه جدید برای گره‌های موجود باشیم. نمایندگان مجلس هم خودشان را در این زمینه مسوول می‌دانند اما باید راهبردی واقع‌بینانه و دست یافتنی را طراحی کنند. اما این تصمیم‌گیری بدون مشارکت پرستاران زبده و کسانی که سال‌ها در این بخش کار کرده‌اند، ممکن نیست.
آنچه اکنون قدری جای نگرانی دارد تضادهای بی‌فایده‌ای است که موجب برخوردهای احساسی با مشکلات جامعه پرستاری است. ما برای رفع چالش‌ها در یک فرصت مناسب باید به راه‌حل‌هایی فکر کنیم که ضمن کاهش تضاد میان گروه‌های شغلی نظام سلامت، آنها را به حل و فصل مسائل در یک بازه زمانی روشن امیدوار سازد. شاید در گام نخست لازم باشد در این باره گفت‌وگوهای شفاف، توام با احترام، تخصصی و مستدل میان ذی‌نفعان و تصمیم‌گیران شکل بگیرد.
*منبع:روزنامه اعتماد،1396،11،3
نظر شما
