رویاهای انرژی که با توفان بر باد رفت

خرابی‌هایی که توفان گرمسیری هاروی در منطقه خلیج مکزیک آمریکا در قلب صنعت نفت و گاز این کشور به بار آورد، یادآور خاطرات توفان کاترینا و ویرانیهای بر جای مانده از آن در نیواورلئان و این منطقه در ۱۲ سال پیش است.

به گزارش ایسنا، هاروی هم مانند کاترینا نشان داد بخش انرژی آمریکا در برابر اختلالات جوی تا چه حد آسیب پذیر است. همچنانکه گرمایش جهانی، تهدید رویدادهای هوایی فاجعه بار را افزایش می‌دهد، این آسیب پذیری نیز ممکن است افزایش پیدا کند.

از نظر ظاهری، وضعیت انرژی آمریکا در حال حاضر نمی‌توانست متفاوت‌تر از سال ۲۰۰۵ باشد. از آن زمان انقلاب شیل، سریع‌ترین رونق تولید را در تاریخ نفت به ارمغان آورده و آمریکا را از بزرگترین واردکننده، به صادرکننده بزرگ محصولات پالایش شده تبدیل کرده است. تاثیر شیل در سراسر جهان گسترش یافته است. قیمت‌های نفت در شرایطی که نگرانی‌های قدیمی نسبت به کمبود عرضه، جای خود را به حس وفور نفت داده‌اند ریزش کرده است. ذخایر نفت جهانی افزایش پیدا کرده‌اند و علاوه بر آن، عرضه کنندگان گاز طبیعی و انرژی تجدیدپذیر آمریکایی نیز پیشرفت سریعی داشته‌اند.

اگرچه برای برآورد کامل ابعاد خسارت هاروی هنوز زود است اما روشن است که انعطاف پذیری انرژی آمریکا نه تنها قوی‌تر نشده بلکه از جهاتی ضعیف‌تر هم شده است.

تمرکز زیرساخت نفت و گاز در بخش‌های در معرض سیل منطقه گلف کاست آمریکا طی یک دهه گذشته به سطح کم سابقه‌ای رسیده است. به عنوان مثال تولید نفت خام این منطقه از سال ۲۰۰۵ بیش از دو برابر شده و به افزایش ۷۵ درصدی تولید ملی منجر شده و اکنون دو سوم از کل تولید نفت خام آمریکا در مقایسه با ۵۴ درصد در سال ۲۰۰۵ را تشکیل می‌دهد.

با کاهش اندک مصرف داخلی و افزایش صادرات، اتکای آمریکا به واردات نفت از ۶۰ درصد در سال ۲۰۰۵، به ۲۵ درصد در سال گذشته کاهش یافت. بر روی کاغذ، چنین رقمی گام بزرگی برای امنیت انرژی محسوب می‌شود اما روی دیگر سکه، اتکای بیشتر به زیرساخت آسیب پذیر گلف کاست است. در بخش پایین دستی، ظرفیت پالایش عملیاتی در تگزاس و لوئیزیانا حدود یک چهارم افزایش یافته و از حدود ۷ میلیون بشکه در روز پیش از کاترینا به ۹.۷ میلیون بشکه در روز طبق آخرین آمار، رسیده در حالی که ظرفیت مناطق دیگر کاهش یافته و سهم گلف کاست از فعالیت پالایش آمریکا را به حدود نیمی از کل افزایش داده است.

اتکای مشابه به منطقه گلف کاست برای لجستیک مشاهده می‌شود. صادرات رو به رشد و کاهش واردات، آمریکا را سال گذشته به صادرکننده بزرگ بنزین تبدیل کرد. حدود ۹۰ درصد از صادرات آمریکا از منطقه خلیج مکزیک انجام می‌گیرد و این منطقه بزرگترین سهم را در همه نوع صادرات نفتی دارد. تا سال ۲۰۱۶ این منطقه ۵۴ درصد از صادرات نفت، ۶۸ درصد از صادرات گاز طبیعی مایع، ۸۶ درصد از صادرات دیزل و ۷۵ درصد از صادرات سوخت دیزل را به خود اختصاص داد که سهم بالاتری از کل صادرات بود.

یکی از پیامدهای غیرمنتظره رونق شیل آمریکا، آسیب پذیری فزاینده سیستم انرژی یکپارچه و پیچیده آن بوده است. حتی تولیدکنندگان شیل مانند پرمیان که در خشکی فعالیت می‌کنند، در معرض ریسک اختلالات جوی در پالایشگاه‌های ساحلی، خطوط لوله و تاسیسات صادراتی قرار دارند که برای دسترسی به بازار به آنها متکی هستند.

با وجود اینکه خودکفایی آمریکا در بخش انرژی طی یک دهه گذشته بهبود چشمگیر پیدا کرده است، اکنون که توفان هاروی به قطع عرضه منجر شده، محصولات نفتی اکنون به سوی آمریکا سرازیر شده‌اند.

خرابی‌های اخیر نشان داد آمریکا هر اندازه هم یک تولیدکننده بزرگ باشد، یک جزیره انرژی است. و ذخایر نفت استراتژیک آمریکا اگر نتوانند پس از یک اختلال داخلی مانند آنچه در زمان وقوع کاترینا روی داد، به راحتی مورد دسترسی قرار گیرند، فایده چندانی نخواهند نداشت.

بر اساس گزارش فایننشیال تایمز، در حالی که در واشنگتن درخواست‌هایی برای کاهش میزان ذخایر نفت استراتژیک به دلیل افزایش تولید داخلی و استفاده از درآمد فروش آنها برای رفع کسری بودجه وجود دارد، هاروی ابهاماتی که در تولید نفت وجود دارد را یادآوری کرد.