دبیرکل کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران ایران ساماندهی قراردادهای کارگری و اصلاح تبصره۲ ماده ۷ قانون کار را اصلیترین خواسته کارگران از وزارت کار دولت دوازدهم میداند. او میگوید برای ایجاد اشتغال تلاشهای زیادی صورت میگیرد ولی به دلیل کلاننگری و وجود بروکراسیهای اداری نتیجه آن را نمیبینیم.
هادی ابوی در گفتوگو با ایسنا، مهمترین مطالبه جامعه کارگری از دولت دوازدهم را ساماندهی قراردادهای کار دانست و افزود: سامانهای که اخیر وزارت کار رونمایی کرد، نظارت بر قراردادهای کار را تسهیل میکند. اگر هر قراردادی مطابق ماده ۱۰ قانون کار در این سامانه ثبت شود گام بزرگی در جهت شفافسازی، نظارت و ساماندهی قراردادهای کار میان کارگران و کارفرمایان خواهد بود.
وی در ادامه دغدغه امروز اقتصاد ایران را اشتغال دانست و گفت: این دغدغه به حدی اهمیت داشت که مقام معظم رهبری امسال را به نام تولید ملی و اشتغال نامگذاری کردند و رییس جمهور نیز در اولین جلسه هیات دولت دوازدهم اشتغال و رفع بیکاری را وظیفه همه دستگاهها عنوان کرد.
ابوی ادامه داد: دولت اهتمام ویژهای برای اشتغالزایی دارد و تلاش میکند تا از هر فرصتی برای ایجاد شغل استفاده کند ولی اگر نتیجه و خروجی آن ملموس نیست به این دلیل است که در سطح اشتغال کلان نگری میکند در صورتی که در شرایط کنونی باید در سطوح پایین اشتغال خرد ایجاد کرد.
دبیرکل کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران اضافه کرد: از طرفی بروکراسیهای اداری مانع تحقق اهداف دولت در حوزه اشتغال میشود. بعضا طرحهای خوبی در زمینه کسب و کار توسط افراد خلاق و مبتکر ارائه میشود ولی یا از فرایند دریافت مجوز عبور نمیکند یا امکان دریافت وام و تسهیلات بانکی پیدا نمیکند و در نهایت در بروکراسی های پیچیده اداری گرفتار میماند.
ابوی با بیان اینکه باید اشتغال آسان برای مردم ایجاد کرد، افزود: طرحهایی مثل کارورزی و استادشاگردی پاسخگو نیست. امروز حوزههایی مثل آی تی، خدمات و حتی کشاورزی قابلیت و پتانسیل بالایی برای اشتغال دارند که باید روی آنها برنامهریزی کرد. طرحهای بسیاری برای جلوگیری از هدر رفت منابع آبی و آموزش کشاورز، تولید نرم افزارهای آی تی و اشتغال آسان و خرد از سوی جوانان خلاق و کارآفرین ارائه میشود، کافی است به جوانان اعتماد کنیم و این طرحها را ناچیز ندانیم.
این مقام مسئول کارگری درعین حال با بیان اینکه حفظ اشتغال موجود از ایجاد شغل مهمتر است، اظهار کرد: معتقدم طرحهایی مثل اسنپ و تپسی بیش از آنکه اشتغالزا باشد جابهجایی شغل است و پایدار نیست. راننده آژانسی از کار خود بیرون میآید و در اسنپ یا تپسی مشغول میشود یا تاکسی زرد که مجوز و طرح ترافیک از شهرداری دارد، همزمان در اسنپ هم کار میکند اما به واسطه داشتن طرح یک فرصت شغلی را اشغال میکند؛ البته یک عدهای که دنبال کار بودند هم توانستند از طریق ثبتنام در این طرحها شاغل شوند و به نیروی کار کشور اضافه کنند ولی همه جوانان جویای کار که امکاناتی مثل ماشین یا طرح ترافیک ندارند.