پدیده گرسنگی،آینده بشریت را تهدید می‌کند

گرسنگی موضوعی است که ریشه اصلی آن به افزایش جمعیت و کاهش ظرفیت های تولیدی معطوف می شود، امری که آینده بشریت را تهدید می‌کند .

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، در هیاهوی زیاده خواهی کشورهای قدرتمند دنیا، زد و بندهای سیاسی، جنگ، خونریزی، ویرانی و نسل کشی، پدیده های نوظهوری بصورت نرم و خزنده در حال گسترش است که بی تفاوتی نسبت به آن، می تواند آینده بشریت را به شدت تحت الشعاع قرار دهد.

سخن از کاهش روز افزون منابع غذایی و ظرفیت های مرتبط با آن است، اُفت و تَنَزُلِ تدریجی که برخی ریشه آن را در افزایش افسار گسیخته جمعیت و برخی دیگر، از بین رفتن و محدود شدن بسترها و ظرفیت های تولیدی همچون آب و خاک جستجو می کنند.

حمید رضا ولد بیگی،کارشناس ارشد کشاورزی در گفت و گو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی ، با اشاره به کاهش و تخریب ظرفیت های تولیدی همچون آب و خاک در بسیاری از کشورهای جهان و نقش تعیین کننده آن در تأمین منابع غذایی مورد نیاز عموم جامعه اظهار داشت: بدون تردید ظهور و بروز برخی از چالش ها و نارسایی ها همچون تخریب خاک، بحران کم آبی، آلایندگی های زیست محیطی،گرم شدن کره زمین، تغییرات اقلیمی و...به تدریج فعالیت های زراعی و کشاورزی را (به عنوان اصلی ترین پایه و اساس تأمین خوراک مورد نیاز انسان) تحت الشعاع قرار خواهد داد.

وی افزود:در نقطه مقابل، شاهد افزایش روز افزون جمعیت هستیم که یک روی آن فرصت و روی دیگر آن تهدید به شمار می رود.

ولد بیگی گفت:  نفس و اساس رشد جمعیت مخرب و مخاطره آمیز نیست و در صورت تعریف و طراحی برنامه ریزی اصولی و هوشمندانه، می‌توان از این ظرفیت بالقوه در راستای اعتلای جامعه،کشور و حتی جهان بهره برد که البته تحقق این امر، مستلزم تأمین و فراهم ساختن مجموعه ای از اقدامات به هم پیوسته است که طرح آن در این مجال ضروری و الزامی به نظر نمی رسد.

کارشناس ارشد کشاورزی عنوان کرد: روی اصلی سخن بنده در این مجال، عمدتا به افزایش جمعیت،کاهش منابع غذایی و پررنگ تر شدن احتمال ظهور و بروز پدیده گرسنگی استوار است که در صورت عدم اتخاذ تدابیر مقتضی، یقیناً حیات و بقای آینده بشریت ، دشوارتر و پیچیده تر از گذشته خواهد شد.

وی افزود: در این میان، یکی از متهمین اصلی ،کشور چین است که با جمعیت میلیاردی خود بخش عمدۀ منابع غذایی جهان را نشانه می رود.

ولد بیگی عنوان کرد: در عرصه زیست محیطی، نظریه ای مطرح است که از آن تحت عنوان برد محیط زیست یاد می شود که البته این نظریه در حوزه زراعت، باغداری و کشاورزی نیز مصداق دارد.

وی در تشریح و واکاوی این نظریه گفت: زمین، هوا و آب به عنوان سه عنصر اصلی در فعالیت های زراعی، دارای ظرفیتی مشخص است که نمی توان آن را نامحدود تلقی نمود.

کارشناس ارشد کشاورزی تصریح کرد: در صورتیکه میزان برداشت، استخراج و بهره وری از ظرفیت های بالقوه موجود، فراتر از حد طبیعی و فرآیند خود پالایشی عناصر اشاره شده (آب،خاک و هوا) باشد، یقیناً محدودیت ها و نارسایی هایی ظهور و بروز پیدا می‌کند که یکی از بیشترین تأثیرات آن، در فرآیند تأمین مواد غذایی مورد نیاز عموم مردم جهان، نمود پیدا خواهد کرد.

تأمین خوراک و مواد غذایی برای 9 میلیارد نفر چگونه مُیَسَر خواهد شد؟

فاطمه امیدیان، محقق و پژوهشگر حوزه اقتصادی در گفت و گو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی ، با اشاره به بررسی های انجام شده در ارتباط با میزان جمعیت جهان در نیمه دوم قرن حاضر، عنوان کرد: برآوردها موید جمعیت 9 میلیارد نفری جهان در آینده است،که به تبع در چنین بستر و شرایطی تأمین خوراک و مواد غذایی این میزان انبوه از جمعیت، سهل و آسان نخواهد بود.

وی افزود: از این میان، چین با بالاترین تراکم جمعیتی ، نیازمند بیشترین منابع غذایی در جهان است و به عبارتی اصلی ترین متهم در ارتباط با تسریع فرآیند ظهور و بروز این پدیده نامیمون، (گرسنگی)، به کشور مذکور معطوف می شود.

محقق و پژوهشگر اقتصادی گفت: با وضعیت موجود و در صورت استمرار روند فعلی، قطعاً تجارت مواد غذایی در آینده به پرسود ترین فعالیت اقتصادی مبدل خواهد شد و از حیث سیاسی نیز این نیاز جدی و انکار ناپذیر می‌تواند به ابزاری جهت تحمیل فشار و تنگ تر ساختن عرصه از سوی کشورهای قدرتمند علیه جوامع و دُوَلِ دیگر تبدیل شود.

امیدیان گفت: تغییر سبک زندگی عموم مردم و بخصوص کشور چین در خوراک و اغذیه به عنوان بزرگ ترین جذب‌کننده و واردکننده مواد غذایی در جهان، از دیگر مخاطراتی است که ذهن دولتمردان پکن را به خود مشغول ساخته است.

وی افزود: تأکید بر این کشور و حساسیت در خصوص تحولات جاری و ساری در حوزه جغرافیایی مذکور از این حیث حائز اهمیت است که اساساً تغییرات و فراز و نشیب های اقتصادی در کشور مذکور می تواند آینده دیگر کشورها و جوامع را نیز تا حدودی تحت الشعاع قرار دهد.

محقق و پژوهشگر اقتصادی عنوان کرد: این تغییرات صرفاً به کشور چین خلاصه نمی شود و دیگر جوامع دنیا نیز درگیرِ تغییرات نرم و زیر پوستی و تدریجی است که بدون تردید مجموعه این تحولات، آینده اقتصادی جهان را ترسیم خواهد کرد.

امیدیان در خاتمه یادآور شد: تخریب اراضی و باغات، توسعه شهرک های صنعتی، تلاش برای راه اندازی و احداث کارخانجات هر چه بیشتر و...از عواملی است که به تدریج ظرفیت های بالقوه تولید و تأمین غذا را به مخاطره می اندازد و آینده مبهم و نگران کننده ای را پیش روی ملت های جهان قرار می دهد.