همان موقع که به دلیل ناامنی مسیر کراچی بارها به جاده‌های ایران سراریز شد، گمرکات ما آمادگی پذیرش این حجم بار را نداشت که همین امر باعث شد این مسیر ایجاد نشود تا پس از این هم تجار از مسیر ایران استفاده کنند و ما این فرصت را نیز مانند بسیاری از فرصت‌ها از دست دادیم.
نایب رئیس اول کمیسیون حمل و نقل، لجستیک و گمرک اتاق بازرگانی ایران گفت: همان موقع که به دلیل ناامنی مسیر کراچی بارها به جاده‌های ایران سراریز شد، گمرکات ما آمادگی پذیرش این حجم بار را نداشت که همین امر باعث شد این مسیر ایجاد نشود تا پس از این هم تجار از مسیر ایران استفاده کنند و ما این فرصت را نیز مانند بسیاری از فرصت‌ها از دست دادیم.
مجتبی بهاروند در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه پیش از این نیز از مسیر بندر کراچی پاکستان برای انتقال کالا به افغانستان استفاده می‌شد، اظهار کرد: در وضعیت فعلی نیز مسیر کراچی جایگزین نشده است بلکه پیش از این، این مسیر ناامن شده بود و به همین جهت انتقال بار از این بندر از مسیر ایران صورت می‌گرفت. با برقراری مجدد امنیت انتقال بار به همین مسیر بازگشت.
وی ادامه داد: به دلیل همین ناامنی‌ها بود که یک مدت بارها به سمت ایران آمده بود و الان به همان مسیر کراچی بازگشته است. البته باید توجه داشت که مسیر کراچی برای تجار افغان نزدیک‌تر و تشریفات گمرکی آن مانند ما پرتکلف نیست و سختگیری بیش از حدی ندارد؛ به همین جهت حمل بار برای تجار افغانی از این مسیر سریع‌تر انجام می‌شود.
بهاروند با بیان اینکه همان موقع که به دلیل ناامنی مسیر کراچی بارها به جاده‌های ایران سراریز شد، گمرکات ما آمادگی پذیرش این حجم بار را نداشت، عنوان کرد: همین امر باعث شد که این مسیر ایجاد نشود تا پس از این هم تجار از مسیر ایران استفاده کنند. ما این فرصت را نیز مانند بسیاری از فرصت‌ها ازدست دادیم.
نایب رئیس اول کمیسیون حمل و نقل، لجستیک و گمرک اتاق بازرگانی ایران تاکید کرد: باید توجه داشت اگر روزی این مسیر به طور کامل امن شود، ما ترانزیت را کلا از دست خواهیم داد. در بلندمدت اگر این امنیت پایدار در مسیر کراچی برقرار شود، این مشکل صددرصد برای ترانزیت ما ایجاد خواهد شد.
بهاروند اضافه کرد: این سختگیری‌ها و فرسودگی ناوگان و همچنین قیمت‌های بالای نوسازی ناوگان حمل و نقل در کشور ما که چندین برابر قیمت‌های جهانی است، برای ما مشکل‌ساز است. به عنوان نمونه یک نفر در افغانستان یک کامیون را می‌تواند با ۱۵۰ هزار دلار خریداری کند؛ این در حالی است که قیمت همین وسیله در ایران ۲۰۰ هزار دلار است. به همین جهت سرمایه دارنده افغانی کامیون سرمایه کمتری برای خرید و نوسازی کامیون خود صرف کرده و به همین جهت کرایه کمتری از صاحب بار می‌گیرد. اما این برای ما نمی‌صرفد چون باید بازگشت سرمایه داشته باشد. اگر قرار باشد از هر کامیون ۴ برابر عوارض و تعرفه گمرکی در کشور گرفته شود، ترانزیت کشور راه نمی‌افتد. باید مثل بقیه دنیا عمل کنیم وگرنه ناوگان بازسازی نمی‌شود.
نظر شما
