بانكداري ايراني - دبیر اسبق مجمع تئاتر دانشجویان کشور و دبیر ششمین دوره جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران به مناسبت 7 اردیبهشت ماه، روز تئاتر دانشجویی، یادداشتی منتشر کرد.
سیدمحمد طباطبائی حسینی در این متن که در اختیار ایسنا قرار گرفته، آورده است: «هفتم اردیبهشت ماه اگرچه روز با اهمیتی برای تئاتر، دانشگاه و دانشجوست اما هنوز و همچنان در تقویم رسمی کشور یک روز بیمناسبت فرهنگی شناخته میشود.
روزی که سالها پیش در تفاهم و قراری از سوی دانشجویان فعال در عرصهی تئاتر به عنوان «روز تئاتر دانشجویی» نامگذاری شد و هنوز و همچنان برای دانشجویان دغدغهمندِ تئاتر به همان نام و عنوان شناخته میشود.
تئاتر دانشجویی ایران بویژه بعد از انقلاب با فروز و فرودهایی همراه بوده است. فرازهایی همچون راهاندازی جشنواره سراسری تئاتر دانشجویان در در اواسط دههی 60، راهاندازی بخش دانشگاهی در جشنواره تئاتر فجر در اواسط دهه 70، راهاندازی کانونهای تئاتر دانشجویان در دانشگاههای سراسر کشور در اواخر دههی 70، راهاندازی مجمع کانونهای تئاتر دانشجویان ایران در ابتدای دههی80، استقلال بخش دانشگاهی از جشنواره تئاتر فجر و راهاندازی جشنواره مستقل تئاتر دانشگاهی توسط مجمع کانونهای تئاتر دانشجویان ایران در اوایل دههی80، توسعه کمی و کیفی جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران در اوایل دههی 80، معرفی نخبگان تئاتری از میان دانشجویان به عنوان نسل جدید تئاتر ایران در اوایل دهه80 و ... را میتوان از فرازها و موفقیتهای تئاتر دانشجویی ایران در سه دههی اخیر دانست.
در کنار آن اما غمگنانه باید به اتفاقاتی همچون افول فعالیتهای کانونهای تئاتر در دانشگاهها در نیمهی دوم دههی 80، انتصابی شدن دبیر جشنوارهی تئاتر دانشگاهی ایران توسط وزارت علوم بر خلاف رویهی قبلی (انتخاب توسط بدنهی دانشجویی) در نیمهی دوم دههی 80، تعطیلی مجمع کانونهای تئاتر دانشجویان ایران با فشار زیاد معاونت فرهنگی وزارت علوم در نیمه دوم دههی 80، انحراف مسیر جشنوارهی تئاتر دانشگاهی از مسیر دغدغهمدار دانشجوییِ با دخالتهای دولتی در نیمهی دوم دههی 80 و ... را به عنوان تلخکامیهای تئاتر دانشجویی دانست.
بر این اساس است که میتوان در فرایند فعالیت تئاتر دانشجویی ایران آغاز نیمهی دوم دههی 80 را شروع فشار از ناحیهی تشکیلات دولتی به بدنهی تشکیلاتی تئاتر دانشجویی ارزیابی کرد که ایجاد محدودیت برای فعالیت کانونهای تئاتر دانشگاهها و تعطیلی مجمع تئاتر دانشجویان و انتصابی شدن دبیر جشنواره تئاتر دانشگاهی توسط دولت از آن جمله است.
محدودیتهایی که تا اوایل دههی 90 ادامه داشت و بعضی از آنها همچنان ادامه دارد. هنوز کانونهای تئاتر دانشجویی در دانشگاهها نشاط و پویایی خود را دوباره به دست نیاوردهاند، هنوز مجمع کانونهای تئاتر دانشجویان ایران تعطیل است و نه انگیزهای در میان دانشجویان برای احیای آن دیده میشود و نه عزمی از جانب مدیران فرهنگی در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و هنوز جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران به جایگاه موثری که داشت، بازنگشته است و از همه غمانگیزتر اینکه سالهاست چهرهها و نخبگان جدید از تئاتر دانشجویی به تئاتر ایران معرفی نشده است.
با این همه اما نباید فراموش کرد که تئاتر دانشجویی ایران از اواسط دههی 80 به دلیل برخوردهای سلیقهای و جزم اندیشانهی ساختار دولتی دوران سختی را تجربه کرده و زمان لازم است تا بازگردد به گذشتهخود و از آنجا باز آغاز کند مسیر تعالی را. در این مسیر اما چند نکته با دو مدیر عالی رتبهی دولتیِ مرتبط با موضوع لازم است.
سخن نخست با وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری است، از آن جهت که تئاتر دانشجویی در ساختار دانشگاهی ایران تعریف شده و فعال است و غیر از این برایش نمیتوان متصور بود. از جناب وزیر علوم و معاونان و مدیران حوزهی فرهنگی این وزارتخانه میتوان چند خواسته(شما بخوانید خواستهی کوچک اما موثر) را مطرح کرد:
تلاش برای پویایی دوبارهی کانونهای تئاتر در دانشگاهها با اجرای طرحهای درون دانشگاهی و منطقهای
حمایت از فعالیت دوبارهی مجمع کانونهای تئاتر دانشجویان ایران و ایجاد زمینه برای این موضوع
بازگشت ساختار اجرایی جشنوارهی تئاتر دانشگاهی به رویهی سابق به گونهای که دانشجویان سیاستگذار و متولی اجرای این جشنواره باشند
و سخن دوم با وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی است، از آن جهت که بخشی از حمایتهای لازم برای تئاتر دانشجویی باید در ساختار این وزارتخانه ساماندهی شود. از جناب وزیر محترم فرهنگ و معاونان و مدیران مربوطِ ایشان به حوزهی تئاتر میتوان چند خواسته(باز هم شما بخوانید کوچک اما موثر) را مطرح کرد:
ثبت روز هفتم اردیبهشت به عنوان روز تئاتر دانشجویی در تقویم رسمی کشور توسط شورای فرهنگ عمومی کشور
اختصاص درصدی از بودجهی تئاتر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به حمایت از تئاتر دانشجویی با نگاه و نظر دانشجویی نه سلیقهای و دولتی
حمایت از اعزام گروههای دانشجویی به جشنوارههای تئاتر خارجی
اختصاص بخشی از جدول اجرای عمومی در سالنهای حرفهای به تئاتر دانشجویی
و سخن آخر با بدنهی دانشجویی تئاتر:
در عاشقی گزیر نباشد ز ساز و سوز / استادهام چو شمع مترسان ز آتشم»