در پی در گذشت منوچهر ستوده امیرحسین سروی، همراه همیشگی دکتر منوچهر ستوده پیام تسلیتی به این مضمون صادر کرد:
بنام خدایی که تار عنکبوت را سد عصمت دوستان کرد.
با تاسف به اطلاع می رسانم استاد بزرگ جناب دکتر منوچهر ستوده پرچمدار معاصر تحقیق در تاریخ تمدن و جغرافیای ایران عزیز به خصوص مازندران و گیلان بدرود حیات گفت.
پیکر استاد ستوده هم اکنون به سردخانه منتقل شده است.
مراسم تشییع استاد را جهت آگاهی یاران و شاگردان و خوانندگان کتاب هایش اطلاع رسانی خواهیم کرد.
شاگرد کوچک ستوده بزرگ: امیر حسین سروی
دکتر منوچهر ستوده متولد ۲۸ تیر ۱۲۹۲ در تهران است و مازندرانی الااصل است و تاکنون کالباس، سوسیس، پیتزا و به گفته خودش «غذاهای مشکوک» نخورده و از شهر تهران هم گریزان است.
وی تا چهارسالگی در محله سرچشمه زندگی کرد. در هفت سالگی به مدرسه ابتدایی آمریکایی رفت و دوره شش ساله ابتدایی را در این مدرسه گذراند. در دوران تحصیل در دبیرستان البرز کتابدار کتابخانه‌ی دبیرستان نیز بود. سال ۱۳۱۳ وارد دانشسرای عالی شد و نزد استادانی چون سیدمحمد مشکوه و علی اکبر شهابی درس خواند. نخستین مقاله خود را در ۱۳۱۵ درباره‌ی «مطالعات تاریخی و جغرافیایی - مسافرت به قلعه الموت» نوشت.
در سال ۱۳۱۷ درجه‌ی لیسانس در رشته‌ی ادبیات فارسی را دریافت کرد. در همین دوره در اداره‌ی فرهنگ گیلان و دبیرستان شرف تهران تدریس می‌کرد. در سال ۱۳۲۴ با فاطمه (شکوه اقدس) شمشیرگران ازدواج کرد. در سال ۱۳۲۹ از رساله‌ی دکتری خود زیر نظر استاد بدیع الزمان فروزانفر با عنوان «قلاع اسماعیلیه در رشته‌کوه‌های البرز» دفاع کرد.
فهرست کتاب‌های دکتر ستوده ۵۲ جلد است. تعداد مقالات دکتر ستوده تا به امروز به ۲۸۶ رسید. کتاب‌ها و مقالات استاد ستوده نشانه‌ی دلبستگی ژرف و عمیق ایشان به تاریخ و دامنه و پیشینه‌ی فرهنگ ایرانی است.
گفتنی است دکتر ستوده اوایل امسال به دلیل مشکلات ریوی در بیمارستان طالقانی چالوس بستری شده بود و شب گذشته بدرود حیات گفت.
نظر شما
