رقابت‌پذیری و مشوق‌های صادراتی عضو هیات‌مدیره انجمن قطعه‌سازان ایران با تاکید بر اینکه هم‌اکنون ظرفیت تولید و صادرات قطعه در میان تولیدکنندگان داخلی قطعه وجود دارد اظهار کرد: در سند چشم‌انداز پیش‌بینی شده که حداقل به میزان یک سوم تولید خودروسازان به بخش صادرات اختصاص داده شود؛ در این میان نیز تامین حداقل ۲۵میلیارد دلار قطعه توسط قطعه‌سازان برای خودروهای ساخت داخل و صادرات قطعات به ارزش ۶میلیارد دلار توسط قطعه‌سازان به بازارهای مستقل خارجی (خطوط تولید، یدکی و متفرقه) دیده شده است. محمدرضا نجفی‌منش افزود: در این‌باره چندین مولفه وجود دارد که در ابتدا برای رقابت‌پذیر شدن در بازارهای بزرگ باید خودروهای به‌روز و باکیفیت تولید شود که خودروسازان ما درحال‌حاضر به این سمت حرکت می‌کنند. دوم اینکه درباره تسهیل فرآیند صادرات پیشنهاد می‌شود حمایت‌هایی به‌صورت مشوق‌های حمایتی و جوایز صادراتی برای صادرکننده خودرو و قطعه در نظر گرفته شود. وی با بیان اینکه تولید محصولات قطعه‌سازی ایران باید رقابت‌پذیر شود، تصریح کرد: در این میان می‌توان به کشور ترکیه اشاره کرد که سالانه ۱۶میلیارد دلار قطعه صادر می‌کند که می‌توان از روش‌های این کشور برای توسعه صادرات الگوبرداری کرد. از این‌رو می‌توان با برنامه‌ریزی صحیح موانع صادرات و رقابت‌پذیر کردن محصولات قطعه‌سازان را برطرف کرد و به ارقام پیش‌بینی شده در سند چشم‌انداز دست یافت. نجفی منش درباره پیشنهاد وزیر صنعت، معدن و تجارت مبنی بر تولید محصولات نشان‌های معتبر خودروسازی در ایران و صادرات آن به خودروسازان بزرگ گفت: پیش از این استراتژی خودروسازان بزرگی همچون رنو- نیسان که با خودروسازان و قطعه‌سازان ما همکاری می‌کنند به تولید رساندن ۸۰درصد قطعات خود در داخل ایران بود. همچنین پژو نیز برنامه دارد ۸۵درصد قطعات خودروهای خود را در ایران تولید کند که اگر این فرآیند اجرایی نشود، برای خودروسازان صرفه اقتصادی نخواهد داشت.
همکاری با بزرگان در قالب سرمایه‌گذاری مشترک این عضو شورای سیاستگذاری خودرو در پاسخ به این سوال صمت مبنی بر اینکه رنو و پژو شرکای ما هستند و تولید قطعه در ایران برای آنها مزیت به شمار می‌رود، آیا خودروسازان بزرگ دیگر نیز تمایل به همکاری با ما دارند؟ عنوان کرد: خودروسازان بزرگی که وارد همکاری با ایران می‌شوند به همراه قطعه‌سازان خود وارد سرمایه‌گذاری در ایران می‌شوند که در این میان می‌توان به نماینده خودروسازی پژو اشاره کرد که هفته گذشته به همراه نمایندگان شرکت‌های «وّلِ‌او»، «کنتینانتال» و «بوش» به ایران آمده بود. وی ادامه داد: همکاری خودروسازانی همچون مرسدس بنز یا دیگر نشان‌های بزرگ با ایران می‌تواند در قالب جوینت ونچر (سرمایه‌گذاری مشترک) با قطعه‌سازان مطرحی که نام برده شد، باشد تا محصولات خودروسازان بزرگ در ایران زیر نظر این شرکت‌ها تولید شده و از طریق همین شرکت‌ها به بازار آنها صادر شود. نجفی‌منش درباره سفر اخیر خود به اسپانیا و همکاری با قطعه‌سازان این کشور خاطرنشان کرد: طرف‌های اسپانیایی علاقه‌مندی خود را برای همکاری با ایران اعلام کردند که نتایج آن در آینده اعلام خواهد شد؛ اما در این میان همکاری مشترک با تولیدکنندگان این کشور را می‌توان در قالب واردات محصول از اسپانیا به ایران و همچنین صادرات قطعه از ایران به اسپانیا عنوان کرد که همکاری برای تولید محصولی مشترک و صادرات مشترک به بازارهای هدف می‌تواند بخشی از این همکاری‌ها باشد.
تایید قطعه‌ساز ایرانی به عنوان قطعه‌ساز اروپایی در این بین بسیاری از فعالان صنعت قطعه معتقدند که ظرفیت تولیدکننده قطعه نشان‌های معتبر پیش‌تر از این در این حوزه ایجاد شد که به درستی مورد استفاده قرار نگرفت با این حال این ظرفیت همچنان در نشان(برند)ساز شدن تولیدکنندگان داخلی وجود دارد. نایب‌رییس کمیسیون اقتصاد کلان اتاق ایران با عنوان اینکه ظرفیت تولید قطعات خودرو برای خودروسازان بزرگ در داخل ایجاد شد به صمت گفت: صنعت قطعه‌سازی ایران در گذشته این بستر را به‌وجود آورد تا جایی که شرکت‌های رنو و پژو در ایران نسبت به تاسیس دفتر اقدام کردند. بهرام شهریاری با اشاره به اینکه پیش از این خودروسازی پژو، ۴ کشور را به‌عنوان کشورهای ارزانقیمت برای تولید قطعات خود انتخاب کرده بود، افزود: این کشورها شامل چین، هند، برزیل و ایران بودند؛ همچنین این شرکت در تشریح فرآیند تولید این کشورها عنوان کرده بود که قطعات تولیدی در چین یکپارچه و یکنواخت نیست، همچنین هند از زیرساخت‌های مناسبی برای تولید برخوردار نیست و برزیل از لحاظ فاصله مکانی دور بوده و ترجیح می‌دادند تا محصولات خود را از ایران خریداری کنند. وی خاطرنشان کرد: براساس همین مزیت‌ها شرکت پژو اعلام کرده بود تا هرچه سریع‌تر برای همکاری مشترک در این زمینه اقدام شود که متاسفانه همچون گذشته فرصت‌ها سوخت و مورد استفاده قرار نگرفت و این امکان به وجود نیامد تا از ظرفیت‌های این بخش به‌درستی بهره‌برداری شود. عضو سابق هیات‌مدیره انجمن قطعه‌سازان با تاکید بر اینکه ایران تنها بخشی بود که در گذشته توانست به صورت مستقیم به شرکت پژو فرانسه قطعه صادر کند، تصریح کرد: به جرات می‌توان گفت توانستیم همزمان با خودرویی که در سال ۲۰۱۲م در این کشور تولید شد قطعات آن را طراحی، تولید و تحویل آنها بدهیم. این در حالی است که ما در طراحی و ساخت دو موتور جدید مشارکت کرده و پس از تولید برای آنها ارسال کردیم. شهریاری در ادامه با بیان اینکه تحریم‌ها موجب قطع همکاری با این بخش شد، عنوان کرد: این باعث شد تا هم صادرات ایران به این شرکت قطع شود به طوری که معوقات نیز تاکنون پرداخت نشده است. وی اظهار کرد: در همان زمان شرکت پژو اعلام کرده بود که قطعه‌سازی ایران را در حوزه طراحی و کیفیت به‌عنوان یک قطعه‌ساز اروپایی تایید می‌کند که متاسفانه این فضا در گذشته با توجه به تحریم‌ها از بین رفت. با این حال قطعه‌سازی ایران در فضای فعلی از ظرفیت بالایی برای تولید محصولات با کیفیت و رقابت‌پذیر برخوردار است که می‌توان با تقویت و حمایت این بخش به توسعه صادرات دست پیدا کرد. نایب رییس کمیسیون اقتصاد کلان اتاق ایران روابط تجاری حال حاضر را مثبت عنوان کرد و افزود: با این حال در حوزه انتقال پول همچنان با مشکل مواجهیم. با این حال باید عادی‌سازی روابط و رایزنی‌ها در بخش‌های بازرگانی و اقتصادی درباره ظرفیت‌های تولید و صادرات با کشورهای هدف انجام شود. به گزارش صمت، اگر چه ایران در گذشته و حال از ظرفیت‌های بالایی در قطعه‌سازی و خودروسازی برای تولید و صادرات برخوردار بوده و هست اما نباید از این نکته غافل بود که بسیاری از محدودیت‌های ناشی از تحریم‌ها، بخش‌های فعال صنایع خودرو و قطعه‌سازی ما را در حوزه صادرات منفعل کرده است. با این حال تعامل با برخی از کشورها همچون ترکیه که مورد تاکید وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز هست و در حال‌حاضر روابط سیاسی و تجاری مطلوبی با ایران دارد می‌تواند شروع تازه‌ای برای ورود به بازارهای بزرگتر باشد. در واقع تعامل با این کشور در حال توسعه که درحال‌حاضر به گفته عضو هیات مدیره انجمن قطعه‌سازان ظرفیت تولید و صادرات سالانه ۱۶میلیارد دلار قطعه را دارد می‌تواند قطعه‌سازی ما را از رخوت صادراتی خارج کند.
منبع: گسترش صمت
