اقتصاد ایران به شدت بانک محور است، به همین سبب سرنوشت بخش مهمی از اقتصاد کشور به سرنوشت بانک‌های ما گره خورده است. شریک دیگر این سرنوشت میلیون‌ها ایرانی هستند که اندوخته‌های خود را در بانک‌ها و موسسات اعتباری سپرده‌گذاری کرده‌اند تا از سودی که به دست می‌آورند، هم چرخ‌های زندگی خود را بهتر بچرخانند و هم این سود را به سپر محافظتی در برابر نرخ تورمی که حتی تک رقمی آن، قدرت خرید دارایی آنها را در گذر زمان کاهش می‌دهد، تبدیل کنند. در طرف مقابل و در غیاب یک بازار سرمایه پویا و توانمند در کشور، اکثریت قریب به اتفاق فعالان اقتصادی و صنعتگران، نقدینگی در گردش و منابع مالی مورد نیاز خود را از بانک‌ها و موسسات مالی تامین می‌کنند و منبع اصلی تامین‌کننده سرمایه بانک‌ها را نیز همان سپرده‌های مردم تشکیل می‌دهند که در غیاب آن، هم بانک‌ها علت وجودی خود را از دست می‏دهند و هم چرخ‌های تولید کشور، به دلیل محروم شدن از دسترسی به این منابع عمده تامین مالی، از حرکت باز می‏ماند.

در گذشته اقدامات پیشگیرانه و حتی هشدارهای لازم از طریق رسانه ها در مورد این افراد صورت گرفته و تذکرات لازم نیز ارائه شد اما نه تنها توجهی نشد بلکه مرتکبین به اعمال مجرمانه خویش ادامه دادند.

اینترنت و شبکه های اجتماعی مانند بسیاری از پدیده های دیگر دارای پیامدهای مثبت و منفی می باشد که با برنامه ریزی و بالا بردن سطح آگاهی عمومی می توان از آثار و دستاوردهای مثبت آن بهره گرفت و پیامدهای منفی را به حداقل رساند.

** روزنامه کیهان