معمای صلاحیت

«اگر رییس‌جمهوری برای دوره بعد کاندیدا می‌شود یعنی خود را در معرض قبول و یا رد قرار داده؛ بارها شاهد بودید که برخی نماینده مجلس هستند، کاندیدا می‌شوند و ما صلاحیت‌شان را رد می‌کنیم. بنابراین از نظر حقوقی هیچ تفاوتی میان ریاست جمهوری و نمایندگی مجلس از این حیث وجود ندارد.» این اظهارات بخشی از گفت‌و‌گوی نجات‌‌الله ابراهیمیان، عضو حقوقدان شورای نگهبان با «تابناک» است که عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان نیز چندی پیش برآن تاکید کرده بود. انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 نزدیک است و هردو جناح سیاسی اصلی کشور برآنند تا با اجماع بر سر ترجیحا یک کاندیدا به صحنه انتخابات ورود کنند. قانون اساسی کشور نیز درخصوص برگزاری انتخابات به شورای نگهبان این اختیار را می‌دهد که تمامی کاندیدا ها از ناشناس تا رییس‌جمهوری وقت را مورد بحث و بررسی قرار دهد و آن‌ها را رد یا تایید صلاحیت کند.اصولگرایان با ایجاد جبهه‌های جدید همانند جبهه نیروهای مردمی انقلاب اسلامی درصدد آن هستند که با تجمیع آرای دیگر احزاب و جبهه‌های اصولگرا کاندیدایی واحد را به کارزار انتخاباتی بفرستند، اگرچه تجربه انتخابات اخیر نشان می‌دهد که باید همچنان در انتظار تکثر کاندیداهای این حزب حداقل تا پایان مناظرات بود. در سوی دیگر می‌توان گفت که اصلاح‌طلبان و اعتدالیون بر سر حسن روحانی، رییس دولت تدبیروامید به اجماع رسیده‌اند. با این حال اینکه آیا کاندیدای دیگری را تا زمان مناظرات انتخاباتی و یا با احتمال رد صلاحیت رییس‌جمهوری مدنظر دارند معلوم نیست. این در حالی است که رد صلاحیت رییس‌جمهوری فعلی در انتخابات 96 به نظر راهکاری غیرمنطقی و هزینه‌بر برای ارگان‌های مربوطه است.

**راه سوم

آزادی دسترسی به گردش اطلاعات از طریق محیط وب و مقابله به روش فیلترینگ شبکه‌های اجتماعی دونظریه متفاوتی بوده که برای استفاده از ابزارهای مدرن اطلاعاتی مطرح شده است. ارائه راهکارهایی درجهت کنترل سلبی شبکه‌های اجتماعی موضوعی بوده که در ایام انتخابات بر شدت و حدت آن افزوده می شود تا جایی که برخی این اقدام را اولین و آخرین راهکار درجهت مقابله با تلاش برخی برای تخریب وجهه رقبای انتخاباتی یا تهدیدهای امنیتی از طریق این فضا می‌دانند. این اظهارنظرها در حالی مطرح‌شده که تاکنون این مهم به‌اثبات رسیده است که واکنش‌های سلبی در هر شرایطی نتیجه معکوس می‌دهد بنابراین به‌نظر می‌رسد که باید به‌دنبال راهکاری بینابینی بود که افراد در عین حال اینکه بتوانند با استفاده از شبکه‌های اجتماعی به مبادله اطلاعات به‌صورت آزاد بپردازند نظارتی بر روند اطلاع‌رسانی‌ها هم وجود داشته باشد که تنها در زمان بروز تخلفی که تعریف مجرمانه در قانون داشته باشد خود را نشان دهد. قانونگذاران در این مورد با یادآوری این موضوع که تجربه نشان داده است که ایجاد محدودیت برای استفاده از تکنولوژی‌های مدرن نه‌تنها موثر نبوده است بلکه راه ترویج به‌کارگیری روش‌هایی به‌منظور هنجارشکنی در کشور را هموار می‌سازد معتقدند در شرایطی که مسئولان کشور در تمام دستگاه‌ها و سیاستمداران از هر دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلبان در شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه توئیتر فعال هستند نمی‌توان برای عموم محدودیت قائل شد بر این مهم تاکید کردند که به‌طور قطع وقتی قانون تصویب شده در این خصوص ضمانت اجرایی ندارد نشان می‌دهد که آن قانون بر مبنای عقل مصوب نشده است بنابراین بر این مهم اذعان کردند که در این بخش با خلاء قانونی مواجه هستیم.

**پلی میان ادبیات کلاسیک و مدرن زدم

فریده گلبو (کردوانی) در گفت و گو با ابتکار گفت: تجربه تدریس سی ساله‌ام به من ثابت کرد، آثار کلاسیک ما اینقدر سنگین است که شاید نیاز دارد با مطالعه و پژوهش به نثر درآیند. بنابراین تصمیم گرفتم به اصطلاح خودم یک ایستگاه زمانی بین نثر کلاسیک و مدرن بزنم که تمام موازین این آثار کلاسیک در کتابم وجود داشته باشد و یک نخ انسجام داستانی از درون آن رد کنم و آنها را به‌صورت رمانی که خواننده امروز بخواند، بفهمد و با محتویات اصل اثر آشنا شود، دربیاورم. با این هدف کارم را آغاز کردم و سه اثر از نظامی گنجوی و یک اثر از فخرالدین اسعد گرگانی اقتباس کردم. به‌عنوان مثال نظامی شاعر سختی است و مقصود خود را به انواع مختلف و با به‌کارگیری اصطلاحات بسیار بیان می‌کند. بنابراین با توجه به اینکه فهم اصل اثر او از حوصله جوانان امروز خارج است، این آثار را پالایش و تنظیم کردم بدون اینکه به اصل اثر لطمه‌ای وارد شود. خواننده امروز در قالب نثر راحت‌تر کتاب می‌خواند تا در قالب شعر، با وجود اینکه شعر جزو فرهنگ ماست. خوشبختانه کار موفقی از آب درآمد؛ «لیلی و مجنون» 19 بار تجدید چاپ شد و همچنان استعداد چاپ دارد. «خسرو و شیرین» دستمایه فیلم «شیرین» زنده‌یاد کیارستمی قرار گرفت که سناریوی آن را هم خودم نگارش کردم. مایکل بری درباره کتاب «هفت پیکر» من گفته بود «وقتی این هفت پیکر را خواندم به نظرم آمد که این اثر را زیر نورافکن جدیدی مطالعه می‌کنم». اما معتقدم «ویس و رامین»از دو اثر قبلی غنی‌تر و پرمایه‌تر است. اصل این کتاب در اروپا بسیار مطرح است، تا قبل از انتشار این اثر حتی یک سطر از آن هم اجازه انتشار در کتاب‌های درسی را پیدا نکرده بود، با این حال من داستان «ویس و رامین» را به‌گونه‌ای روایت کردم که هم اصل قصه دست‌نخورده باقی بماند و هم مجوز چاپ دریافت کند.

**آن دو کلمه

وزنامه‌های عصر تهران در روز 26 دی‌ 1357 مهم‌ترین خبر عمر مطبوعاتی خود را تا آن زمان منتشر کردند. عنوان «شاه رفت» روزنامه اطلاعات نتیجه خروج محمدرضا پهلوی آخرین شاه ایران، از تهران به مقصد آسوان مصر بود؛ سفری بی‌بازگشت که خبر آن به سرعت در ایران و جهان پیچید.محمدرضا شاه به همراه فرح دیبا، سه تن از فرزندانش، مادر همسرش و برخی از مقامات ارتش به فرودگاه رفت. صاحب‌منصبان ارشد ارتش، اعضای شورای سلطنت و شاپور بختیار نخست‌وزیر برای بدرقه شاه در فرودگاه حضور یافتند. سرانجام پس از مدت کوتاهی هواپیمای نیروی هوایی به پرواز درآمد و شاه در اولین مرحله از سفر بدون بازگشت خود وارد آسوان مصر شد. شاه و همراهانش به هنگام ورود به مصر مورد استقبال رسمی و تشریفاتی انورسادات رییس‌‌جمهور این کشور قرار گرفتند و سادات، میهمانان را به هتلی در یک جزیره مصنوعی در وسط رود نیل انتقال داد.خبر خروج شاه، آنگونه که خبر خروج هر دیکتاتوری از کشورش، جشن‌های عمومی سراسر کشور را به دنبال داشت و مردم به خیابان‌ها ریختند. هزاران نفر در نقاط مختلف کشور اجتماع کرده و مجسمه‌های شاه را سرنگون کردند. رانندگان با روشن کردن چراغ اتومبیل‌های خود و مردم با پخش نقل و شیرینی خروج آخرین شاه ایران را جشن گرفتند. پس از خروج شاه از کشور مردم در کوتاه‌ترین زمان ممکن، از طریق سازماندهی مساجد برقراری امنیت در بیشتر نقاط تهران را به عهده گرفتند و عملا ارتش از جریان امور امنیتی خارج شد. در حالی که بختیار و وابستگان دربار تاکید داشتند که این سفری موقتی برای شاه خواهد بود اما انقلابیون گویی یقین داشتند که شاه دیگر هرگز به کشور باز نخواهد گشت.