نظارت حاکمیت صنعت حمل و نقل هوایی بر عملکرد ناوگان و زمین‌گیری هواپیماهایی که پشتیبانی کارخانهای ندارند یا چک‌های آنها به موقع انجام نشده و ایمنی پرواز را به خطر می‌اندازند، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.
اگر ناایمن بودن هواپیمایی در پروازهای مسافری ثابت و محرز شود، طبق قوانین صنعت باید آن هواپیما بلافاصله با نظارت حاکمیت صنعت حمل و نقل هوایی زمین‌گیر شود و در این موضوع برخورد جدی و مقتدرانه سازمان هواپیمایی کشوری ضروری است.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس نظارت حاکمیت صنعت حمل و نقل هوایی بر عملکرد ناوگان و زمین‌گیری هواپیماهایی که پشتیبانی کارخانهای ندارند یا چک‌های آنها به موقع انجام نشده و ایمنی پرواز را به خطر می‌اندازند، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.
طبق قوانین صنعت وقتی ایمنی پرواز به خطر می‌افتد، خروج هواپیماهایی که ایمنی را به خطر می‌اندازند، الزامی می‌شود.
در یک شرکت هواپیمایی ممکن است، هواپیماهای اجاره‌ای و ملکی فعال باشد و هر یک از این هواپیماها اگر ایمنی را به خطر بیندازد، بلافاصله و بدون توجه به قرارداد ایرلاین باید زمین‌گیر شود.
البته در حالت عادی احترام به قراردادهای بین‌المللی و داخلی ایرلاینها از نظر سرمایه‌گذاری و امنیت آن مهم و قابل توجه است تا همه ایرلاینها بتوانند به همه قراردادهای خود پایبند بوده و امنیت سرمایه‌گذاری داشته باشند، به هر حال احترام به حقوق ایرلاین مهم است، اما مهم‌تر از ان احترام به حقوق مسافر است.
اگر سازمانی نظارتی نظیر سازمان هواپیمایی کشوری به عنوان حاکمیت صنعت حمل و نقل هوایی، احساس کند که ممکن است خطری در پرواز هواپیمایی وجود داشته باشد و مشخص شود که هواپیما اشکال دارد و ایمنی پرداز در خطر است، نظیر قانون دیگر شرکت‌های هواپیمایی خارجی، باید آن هواپیماها گراند شود، بنابراین اولویت حاکمیت (سازمان هواپیمایی کشوری) در گام اول باید بی‌خطری و ایمنی پرواز باشد.
حتی اگر هواپیمایی اجاره‌ای باشد و موضوع ایمنی پرواز به خطر بیفتد، آن زمان است که قرارداد شرکت هواپیمایی برای اجاره آن هواپیما مورد توجه قرار نمی‌گیرد و دستور برای زمین‌گیری فوری هواپیماها صادر می‌شود.
در حال عادی اگر هواپیما مشکلی نداشته و خطری کشف نشده باشد، احترام به قرارداد ایرلاین اولویت پیدا می‌کند و باید دقت شود که تصمیم اخذ شده مورد نظر کاربران هواپیما هست یا خیر؛ این موارد گاهی اوقات در مورد نوع هواپیما و زمانی در مورد سن هواپیما و قابلیت پرواز آن بررسی می‌شود.
حتی ممکن است یک هواپیما به قیمت ارزان خریداری شود، اما پشتیبانی کارخانهای نداشته باشد، بنابراین در واقع گران‌قیمت محسوب می‌شود و برای ایرلاین هزینه دارد؛ وقتی هواپیمایی خدمات و پشتیبانی نداشته باشد ارزش ندارد.
یکی از الزامات سیستم پشتیبانی این است که بعد از کارشناسی شرکت‌های هواپیمایی، کارشناسان سازمان هواپیمایی به عنوان نماینده دولت برای اشخاص، مشخص کند که این سیستم اعتبار مورد تأیید برای پشتیبانی هواپیما را داشته باشد بنابراین اگر زمانی اتفاق خاصی رخ دهد و سانحه‌ای پیش آید، سازمان هواپیمایی کشوری نیز باید پاسخگو باشد.
البته وقتی هواپیمایی دچار مشکل فنی شد، باید هر چه سریع‌تر هواپیمای پشتیبان جایگزین شود، در غیر این صورت برنامه کل دیگر مسیرهای پروازی نیز به هم می‌ریزد.
پس از گراند (زمین گیری) این مدل هواپیماها (که ناایمنی آنها اثبات می‌شود)، هواپیمای جایگزین باید ایمنی بیشتر و رفاهیات بهتر و سیستم پشتیبانی قوی‌‌تری داشته باشد، ضمن آنکه سرمایه‌گذاری برای پشتیبانی هواپیماها از قبل انجام شده باشد.
از سوی دیگر برنامه‌ریزی خاص و دقیق پروازی موجب استقبال مسافران می‌شود و اگر هواپیمای جایگزین موجود باشد، این مشکلات رخ نخواهد داد.
بنابراین گزارش ضرورت دارد اولویت سازمان هواپیمایی کشوری نظارت دقیق و بی‌طرفانه در ایمنی پرواز باشد؛ قطعا حمایت سازمان هواپیمایی کشوری از صنعت حمل و نقل هوایی برای رشد این صنعت ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است، اما باید توجه داشت این حمایت به اندازه‌ای نباشد که فرصتی برای قانون‌گریزی برخی ایرلاینها فراهم شود، تا با کاهش هزینه‌ها، دور زدن قانون و فرار از خلاء‌های قانونی، ایمنی پرواز را به خطر بیندازند.
نظر شما
